Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Duo Reges: constructio interrete. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Sed ea mala virtuti magnitudine obruebantur. Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Haec non erant eius, qui innumerabilis mundos infinitasque regiones, quarum nulla esset ora, nulla extremitas, mente peragravisset.

Quid de Pythagora?: Torquatus, is qui consul cum Cn.
Facete M.: Quis tibi ergo istud dabit praeter Pyrrhonem, Aristonem eorumve similes, quos tu non probas?
Bork: Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia.
Stoicos roga.: Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum?
Bork: Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore;

At vero facere omnia, ut adipiscamur, quae secundum naturam
sint, etiam si ea non assequamur, id esse et honestum et
solum per se expetendum et solum bonum Stoici dicunt.

Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri.

Quodsi, ne quo incommodo afficiare, non relinques amicum, tamen, ne sine fructu alligatus sis, ut moriatur optabis.
Bork
Est autem a te semper dictum nec gaudere quemquam nisi propter corpus nec dolere.
Hic, qui utrumque probat, ambobus debuit uti, sicut facit re, neque tamen dividit verbis.

Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Ergo, si semel tristior effectus est, hilara vita amissa est? Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. At coluit ipse amicitias. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers?

Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse;
Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus.
Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior;
Verum esto;
Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem.
Numquam facies.

Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Tum Triarius: Posthac quidem, inquit, audacius. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus?

Ius autem, quod ita dici appellarique possit, id esse natura, alienumque esse a sapiente non modo iniuriam cui facere, verum etiam nocere.